Türk Halk Edebiyatının Özellikleri

Türklerin İslam dinini kabul etmelerinden sonra ortaya çıkan bu edebiyat, halkın içinden gelen şairler ve ediplerce oluşturulmuş, halkın diliyle yazılmış ve söylenmiş, Türk milletinin sosyal hayatını, inançlarını, geleneklerini, kültürel özelliklerini yansıtmış bir edebiyattır. Türk Halk Edebiyatı kendi içinde, Anonim Halk Edebiyatı, Tekke ve Tasavvufî Halk Edebiyatı, Aşık Tarzı Halk Edebiyatı olmak üzere üç kısıma ayrılır.


Türk Halk Edebiyatının Özellikleri

• Türk Halk Edebiyatı, İslamiyet öncesi ozan-baksı edebiyatı döneminden başlayıp İslam'ın kabulünden sonraki tasavvuf geleneğini ve aşık tarzı geleneğini de içine alır.

• Bu edebiyat daha çok nazım (şiir) alanında gelişmiştir.

• Nazım birimi dörtlüktür. www.huseyinarasli.com

• Nazım şekilleri olarak koşma, mani, varsağı, semai gibi biçimler kullanılmıştır.

• Türk Halk Edebiyatında şiirler çoğu zaman bir müzik aleti (kopuz, ney, tambur, def, kudüm, kaval) eşliğinde icra edilmiştir.

• Şiirlerde halkın dili kullanılmış, mahalli kelimelere ve deyimlere yer verilmiştir.

• Şiirlerin başlığı yoktur. Şiirler yazıldıkları nazım şekilleriyle adlandırılmışlardır.

• Şiirlerde çoğunlukla yarım kafiye ve redif kullanılmıştır.

• Türk Halk Edebiyatı şairleri "Kafiye, kulak içindir." anlayışını benimsemişlerdir.

• Halk şairleri ustaları tarafından yetiştirilmiştir.

• Türk Halk Edebiyatında nesir şiire göre biraz daha geri planda kalmıştır.

• Nesir türleri olarak masallar, atasözleri, fıkralar, halk hikayeleri gösterilebilir.

• Halk şairlerinin hayatlarıyla ilgili bilgiler, halkın beğendiği şiirler ve faydalı bilgiler "Cönk" adı verilen ince uzun defterlerde toplanmıştır.