Milli Edebiyat Döneminde Roman ve Hikaye

Milli Edebiyatın roman ve hikayesi, Edebiyat-ı Cedide ile önemli noktaya gelmiş bir mirası devralır. Ancak bu dönemde Edebiyat-ı Cedide romancılarının ağır dili ve sanatkarâne üslubu bir yana bırakılmış, konuşma diliyle ve sade bir Tükçeyle eserler verilmiştir. Yine Edebiyat-ı Cedide döneminde İstanbul'un zengin konaklarına hapsolan roman mekanları, Milli Edebiyat döneminde Anadolu'ya da taşınmış, Anadolu halkının sorunları ve yaşantısı gözleme dayalı olarak ele alınmıştır.


Milli Edebiyat Dönemi Roman ve Hikayesinin Genel Özellikleri:

• Eserlerde halkın anlayacağı sade bir dil kullanılmıştır.  www.huseyinarasli.com

• Mekan olarak Anadolu seçilmiş, Anadolu halkının sorunları ve yaşantısı gözleme dayalı olarak ele alınmıştır. Bunda Anadolu'da devam eden Milli Mücadele kadar devrin Türkçülüğü savunan yazarlarının da önemli katkısı vardır.

• Dönem yazarlarının çoğunda realizm akımının, bazılarında ise natüralizm akımının etkileri görülür.

• Milli edebiyat döneminin roman ve hikayesinde baskın anlayış; Türkçülük düşüncesi oluşturmak, milli kimliği uyandırmak ve milli bilinç oluşturmaktır.

• Milli Edebiyat döneminde roman ve hikaye tekniği gelişmiştir.


Dönemin Roman ve Hikayelerinde En Çok Kullanılan Konular

• Devletin içinde bulunduğu savaş ortamı

• Anadolu halkının yaşamı

• Anadolu insanının sorunları

• Kadının sosyal hayattaki yeri

• Türk tarihi ve destanları


Milli Edebiyat Döneminin Başlıca Roman ve Hikaye Yazarları

Ömer Seyfettin, Halide Edip, Reşat Nuri, Yakup Kadri, Refik Halit, Ahmet Hikmet Müftüoğlu, Müfide Ferit.

Bağımsızlar: Hüseyin Rahmi Gürpınar, Aka Gündüz, Memduh Şevket, Ebubekir Hazım, Salahattin Enis, Moralızade Vassaf Kadri.

Bu sanatçıların birçoğu Cumhuriyet döneminde de yazarlık yaşamlarına devam etmişlerdir.

Araştıran ve yazan: Hüseyin Araslı.