Attila İlhan, Cumhuriyet Dönemi Türk Şiiri'nin akımlarından Maviciler'in en önde gelen temsilcilerindendir. Önceleri toplumcu gerçekçi anlayışla şiirler yazmıştır. Sonrasında kendine özgü bir şiir dünyası geliştirmiş, batı şiiri estetiği ile gelenek arasında bir sentez oluşturmak istemiş ve bu bağlamda şiirlerinde Divan şiirinin imgelerinden, biçim özelliklerinden faydalanmıştır. Züppece ve alafranga bulduğu Garip akımına ve onların şiir anlayışına karşı çıkmış, şiirin düz ve açık bir ifade aracı olamayacağını, zengin benzetmeli, içli ve derin olması gerektiğini savunmuştur. Şiir dilinde argo ve küfür kelimelerine, halk deyimlerine geniş ölçüde yer vermiştir. Konu olarak ise aşk, yalnızlık, cinsellik, ölüm, intihar, içki, kavga gibi temleri işlemiştir. 1952 yılında Ankara'da çıkmaya başlayan Mavi dergisine 19. sayıdan itibaren katılır. Onun dergiye katılması ile birlikte Mavi hareketi oluşmaya başlamıştır.
ne kadınlar sevdim zaten yoktular
yağmur giyerlerdi sonbaharla bir
azıcık okşasam sanki çocuktular
bıraksam korkudan gözleri sislenir
ne kadınlar sevdim zaten yoktular
böyle bir sevmek görülmemiştir
hayır sanmayın ki beni unuttular
hâlâ ara sıra mektupları gelir
gerçek değildiler birer umuttular
eski bir şarkı belki bir şiir
ne kadınlar sevdim zaten yoktular
böyle bir sevmek görülmemiştir
yalnızlıklarımda elimden tuttular
uzak fısıltıları içimi ürpertir
sanki gökyüzünde bir buluttular
nereye kayboldular şimdi kim bilir
ne kadınlar sevdim zaten yoktular
böyle bir sevmek görülmemiştir
Attila İlhan