Pamukkale Ekspresi'nin pulman vagonunda
Rayların ritmine bir müzik eklemiştim
Güneşin ışıkları içeri dolduğunda
İlk kez bu şehrin havasını içime çekmiştim
Söğütlüçeşme yazıyordu bir istasyonda
İşte! Sarı lacivert tribünler duruyor karşımda
İstanbul soğuktu o gün, bende sımsıcak bir heyecan
Yeni hayaller ve başlangıçlar vardı hayatımda
İstanbul doksanları yaşıyordu bense gençliğimi
Bu şehre ayırmıştım bütün enerjimi, dinçliğimi
İstanbul anlatılmaz yaşanır derler ya hani
Ancak tecrübeyle öğreniyor insan bunu
Okulum, evim ve İstanbul arasında gidip geldim
Bazen otobüse bindim, bazen yaya kaldım
Üsküdar sahilde yürüdüm, Kız Kulesi'ne vardım
Bir de on iki numarayla Kadıköy'e indim
Bu şehirde mesafeler uzun, gönüller yakındı
Aradaki vasıta bir vapur bir de tramvaydı
Martılarla konuşarak geçerdik deli boğazı
Can dostların meclisi son duraktı
Bir durağımız da Sultanahmet Camii
Mübarek mekân ne de güzeldi
Sanki bu şehrin simgesi gibiydi
Bir de karşısında Ayasofya vardı
Kabaklı Hoca'mın Türk Edebiyatı Vakfı
İlk orada dinlemiştim İskender Pala'yı
Billure'si Genna'sı henüz yoktu ama
Üstad, kalplere seslenen gönül adamıydı
İstanbul! Ezop'un dili misali şehir
Kimine tat verir, kimine kahır
Bazen durgun bir sudur burada hayat
Bazen de kudurmuş koca bir nehir
Zaman çabuk geçti ve süre bitti
Doksanlar hazin bir vedayla uçup gitti
Bir akşamüstü Haydarpaşa Garı'nda
Son bindiğim trenin acı düdüğü öttü
Şimdi İstanbul aklıma geldiğinde
Bir televizyonu açarım bir de kalbimi
Doksanlar tarihte, anılar ise mazide
Anılardan başka bir şey kaldı mı
Ferah mahallesindeki üç katlı bina
Hâlâ duruyor musun o tepe başında
Balkonunda çay içen dostlar vardı
Birlikte karışık hayaller kurarlardı...
Hüseyin ARASLI, 25.12.2016, Denizli.