Yahya Bey 16. yüzyıl divan şairlerindendir. Şiirlerinde Necati ve Zati'nin yolundan giderek sade, samimi ve akıcı bir dil kullanmış, atasözlerine, deyimlere ve halk söyleyişlerine yer vermiştir. Önceleri dini kurallara sıkıca bağlı olup içkinin ve musikinin aleyhinde görüşler ileri sürmüş, Üryani Mehmet Dede'ye bağlandıktan sonra tasavvufun aşk ve hoşgörü ortamında taassuptan kurtulmuştur. Aşağıdaki terci-i bendinde yer alan şu beyitler onun hayatındaki dönüm noktasını ifade eder.
Halk arasında yel gibi yeldüm
Mevlâm buldum kendümi bildüm
Görünmeyenler bana göründi
Gönlüm gözinün pasını sildüm
Hayretde kaldum lâ-ya'kıl oldum
Gûyâ ki öldüm girü dirildüm
Dînüm çerâğın çekdüm hevâdan
Yârenlerümden bir bir kesildüm
Sahbâyı deldüm tesbihe aldum
Hayranlığumdan el-ân iyeldüm
Köhne binâyam pîr-i dü-tâyam
Hak cânibine toğru eğildüm
Elhamdülillah kâl oldu dilüm
Işk âteşinde yandum yakıldum
Bilmezlük itdüm bundan önürdi
Dîvâne gibi yolum yanıldum
Ehl-i günâha karışmaz oldum
Şeytanlarumı âvâre kıldum