Türk dili ve edebiyatı dersi 12. sınıf 3. ünite "ŞİİR" özet konu anlatımı.
İkinci Yeni ve Sezai Karakoç: Karakoç'un Körfez (1959), Şahdamar (1962) ve Sesler (1968) adlı şiir kitapları, şairin adının İkinci Yeni ile birlikte anılmasına yol açmıştır. Bu kitaplarda yer alan şiirlerden özellikle "Balkon", şiiri seven hemen herkesin beğenisini kazanmış ve İkinci Yeni hareketinin örnek gösterilen şiirlerinden biri olmuştur. Sezai Karakoç'un bu dönem şiirlerinde İkinci Yeni şairlerinde olduğu gibi anlam kapalılığı, uzak çağrışımlarla kurulan imajlar görülmekle birlikte "Ötesini Söylemeyeceğim", "Kapalı Çarşı" gibi şiirleri öz bakımından farklılık gösterirler. Bu da Sezai Karakoç'un İkinci Yeni içerisinde daha başlangıçta diğerlerinden farklı bir konumda olduğunu ortaya koyar. Şair kendisinin de ifade ettiği gibi şiirinin ses, biçim ve imajlar konusunda başlangıçta çok yakın olduğu İkinci Yeni şiirinden özellikle konu bakımından gittikçe uzaklaştığını ve bunun sebebinin de varoluşçuluk anlayışı olduğunu ifade eder. Zaten zamanla şairin düşünce merkezine metafizik kavramı yerleşir. Bu anlayışla yazdığı Hızırla Kırk Saat (1967), Taha'nın Kitabı (1968) ve Gül Muştusu (1969) adlı şiir kitaplarıyla birlikte hareketin diğer şairlerden net bir şekilde ayrılmıştır. Bu üç kitap Karakoç şiirinin bir dönüm noktasıdır. Bu kitaplarda yer alan şiirlerinde metafizik esaslar, daha doğrusu dini bir duyarlılık hakimdir. Sezai Karakoç 2000 yılında bütün şiirlerini "Gündoğmadan" isimli kitapta toplamıştır. İnsanın dünyadaki yeri konusunu varoluşçu bir yaklaşımla ele alan Karakoç'un şiirlerinde Kur'an-ı Kerim, hadisler, menkıbeler, divan edebiyatı ve halk kültürü ürünleri modern şiirin diliyle ele alınır. Sezai Karakoç bu sanat ve düşünce akımına "Diriliş" adını vermiştir. O'na göre "Sanat kaçsa da, inkar etse de hep Tanrı'ya doğrudur." Bu anlayışıyla Karakoç kendisinden sonra gelen şairleri etkilemiştir. Bu şairler arasında Cahit Zarifoğlu, Erdem Bayazıt, Ebubekir Eroğlu, Arif Ay gibi isimler yer alır.